Voilà, deel twee van mijn trip is begonnen. Ik heb vanmorgen het hete Bela Bela achter me gelaten en zit nu in een toch heel wat koeler Kaapstad. De zon schijnt, maar je voelt dat de oceaan vlakbij is. Ik verblijf hier in een klein en gezellige guesthouse met zicht op de majestueuze tafelberg. Kaapstad-centrum is wel ver weg, maar het is ideaal gelegen om morgen aan mijn bezoeken te beginnen naar Stellenbosch University en Cape Peninsula University.
Mijn laatste dagen in Bela Bela waren erg actief en intens. Zaterdag ben ik met Veerle, een logopediste die hier als vrijwilliger in Home Talje werkt, in het 'forever resort' met een quad op safari gegaan. Om 11u worden we opgewacht door een geblokte parkwachter die ons naar de quads brengt. Hij test meteen onze koelbloedigheid door langs zijn neus weg te vertellen dat de 'rhinos are charging today' en verder onderstreepte hij dat een neushoorn 48 km/u loopt en onze quad slechts 40 maar dat zijn machine gelukkig 120 haalt ;-) Na nog een verhaal over giftige en dodelijke slangen maak ik het me geweldig comfortabel op mijn quad, want afstappen lijkt me geen optie meer. Onder een heerlijke zon toeren we door tropisch gebied op zoek naar alles wat wild is: aardvarkens, impalas, zebra's en giraffen, maar geen neushoorns die waarschijnlijk moe gechargeerd waren. De tocht duurt ongeveer anderhalf uur waarna we ons terugtrekken voor een luie zaterdag in ons verblijf en plannen een volgende safari op zondag naar Pilanisberg en sun city. Als we s avonds nog iets gaan drinken in Bela Bela centrum maken we echter kennis met Marius Pretorius, een afrikaan die voorstelt om ons de volgende dag met zijn uitgebouwde toyotavan gratis mee te nemen naar Zwartkloof private reserve om op zoek te gaan naar een neushoorn en misschien ook wel een buffel. Zwartkloof is een oude mijnsite, erg uitgestrekt en bij momenten rotsachtig. Het zit er vol wilde varkens, allerlei soorten herten, kudu's (?) en bavianen - Marius grapt dat hun heel parlement ermee is gevuld ;-) Van een neushoorn en een buffel, op enkele grote hopen menurestanten na, is er echter geen spoor. Als we het bijna hebben opgegeven en weer in de buurt van de uitgang zijn, spot ik onder een boom een reusachtig exemplaar van een zwarte neushoorn met een kalfje. Wat een indrukwekkend beest. De lokale media bericht de laatste tijd erg veel over de laffe jacht op de hoorns van deze beesten waardoor hun uitsterven steeds dichterbij komt. Blijkbaar is zo'n hoorn enorm veel geld waard en vinden stropers in Azië een grote afzetmarkt waar er een afrodiasicum van gemaakt wordt.
Als we terugkeren naar het huis van 'mama afrika', zoals Joan Griesell zichzelf noemt, heeft Joan een berekening gemaakt van de kost voor het verblijf van de studenten in Pendleberry resort: Zij heef reeds drie huisjes besproken, twee voor 4 personen en één voor 2. In totaal zou dat 16000 rand per maand zijn, 160 euro per persoon dus. De studenten kunnen daarbovenop nog zelf kiezen of ze een toeslag betalen van 400 rand om het huisje twee keer per week te laten poetsen en hun was te laten doen. Dus, voor zo'n 200 euro zijn de studenten hier goed gesteld. De huisjes zijn verder voorzien van alle keukenmaterialen en handdoeken - enkel een handdoek voor het zwembad moeten ze zelf meebrengen. http://www.pendleberry.co.za/
Mijn laatste avond in Bela Bela breng ik door met Johan Adams, de charismatische directeur van SPA PARK primary. Hij is de ganse zondag in de weer geweest in zijn school: waterleiding en elektriciteit herstellen en dergelijke. Ik help hem met het ophangen van een naambord: het nieuwe mediacentrum wordt opgedragen aan zijn onlangs overleden dochter. Als we klaar zijn, rijdt hij nog met mij de township in op zoek naar een handboek engels. We vonden het beiden een goed idee als onze studenten van het project 'remedial teaching' een voorbeeld van een engels handboek zouden zien. We stoppen bij een groepje spelende kinderen waarna Johan in zijn gekende ernstige stijl aan een jongen vraagt waar zijn handboek engels is. Die jongen was erg aangedaan, want dat was wel het allerlaatste waar hij mee bezig was op deze prachtige zondagavond, maar uiteindelijk wist hij iemand anders aan te duiden die zeker zijn handboek engels wist liggen ;-) Ik word tenslotte nog bij zijn thuis uitgenodigd om een glas wijn te drinken en naar voetbal te kijken. Als hij ooit naar België komt - hij plant een trip in 2012 - beloof ik hem mee te nemen naar een match in de premier league. Een voetbalfan als hij moet dat ooit eens hebben meegemaakt en uit vroegere tijden weet ik nog wel een manier om eens naar Tottenham Hotspurs te gaan kijken. Ik neem heel hartelijk afscheid van deze man, want dit is een van de tofste en indrukwekkende mensen die ik al ooit heb ontmoet, zonder overdrijven.
En zo komen we bij vandaag: vanmorgen gruwelijk vroeg naar de belgium campus vertrokken waar mijn taxichauffeur Neels me al opwacht om naar Johannesburg Tambo airport te gaan. Hier merk ik dat ik mijn gsm niet meer heb. In Bela Bela vergeten? Uit mijn zakken gevallen in de taxi? Gestolen? Ik weet het niet. Het is een beetje een domper, maar ik laat het me niet al te erg aan mijn hart komen, alleen spijtig dat ik mijn kinderen nu enkele dagen niet meer kan horen, want ik belde toch wel eens regelmatig heel even. Ik moet toegeven dat ik thuis toch ook weer een beetje begin te missen ;-)
Allez, ik ga afronden. Vandaag vroeg mijn bed in, want morgen en overmorgen heb ik een paar belangrijke vergaderingen in Stellenbosch en Kaapstad.
groetjes,
Jan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten