Hallo,
Wat een heerlijke braai was dat gisteren. Zo'n snoek moet je echt wel proberen als je hier bent. Combineer het dan met een verrukkelijke kaapse witte wijn en leuk internationaal gezelschap en je hebt alle ingrediënten voor een geslaagde avond. Let wel, avond, want de ochtend is wat minder, maar dat nemen we er graag bij. Vanmorgen toch al om 8u opgestaan om te pakken. Om 10u staat Kader aan de deur en hij heeft zijn vrouw en jongste zoon meegebracht. Zijn vrouw verkoopt dekbedden en heeft een prachtig supermandekbed bij dat ik voor 100 rand van haar koop. Dit lijkt me toch wel tof voor onze Bas. Daarna nemen ze me mee naar een grote indische winkel waar ze vanalles verkopen, maar tegen veel schappelijkere prijzen dan in Kaapstad-centrum. Zij kopen zelf in deze winkel speelgoed voor hun eigen kinderen. Het is een beetje rommelig, maar uiteindelijk vind ik toch enkele leuke dingen voor mijn klein mannen: een speelgoedauto, twee afrikaanse voorleesboekjes, een puzzel en wat klei. Ik moet opletten, want echt veel plaats heb ik niet meer in mijn koffer. We eten een lekkere fruitsalade in de stad, doen een terrasje en dan rijden ze me door enkele townships waarna ze me terug afzetten in mijn guesthouse. Ik ben toch wat stil en aangedaan door de miserie die je hier vlak langs de grote luxe vindt. Ik zit hier met mijn laptop in een tuinstoel naast het zwembad en met een beetje moeite kan ik de townships van hier over het hek zien liggen. Zuid-afrika is een land van scherpe contrasten en het moet een 'hell of a job' zijn om dit land te runnen.Gelukkig is de hoop op betere tijden in de doos van Pandora blijven liggen, maar het is een schrale troost...
Kader komt me om 19u oppikken; mijn vlucht vertrekt om 22u en ik land om 8u15 in Londen. 4u wachten op de vlucht naar Brussel en dan ben ik eindelijk thuis. Ik kijk er naar uit.
warme groeten uit Kaapstad,
Jan.
donderdag 25 november 2010
woensdag 24 november 2010
...al die zullen de kaapren varen...deel 2: Cape Peninsula University Kaapstad
"We did it!"...
Vanmorgen 8u, geen zuchtje wind en een stralende zon. Vandaag heb ik een erg belangrijke meeting in Cape Peninsula University. Voor het eerst bewandel ik min of meer onbetreden paden. Hoewel Stefan en Michael al eens hier zijn geweest, hebben we nog nooit studenten naar deze universiteit gestuurd. Big test dus voor mezelf, ik ben positief gespannen; geniet van mijn zwaar ontbijt (omelet met worst en championnekes ;-)... als me dat maar niet zuur gaat opbreken. Niks van, vandaag wordt een succes!
Om 9u30 staat Kader aan mijn deur en vertrekken we naar de unief. Aan de 'administration office' staat Mr. Matome Mokoena me op te wachten. Hij is de adjudant van Ms. Merle Hodges, die er vandaag niet bij kan zijn vanwege een presentatie die ze moet doen op een belangrijk congres in Cape town center. Ik word hartelijk welkom geheten en het valt me op dat deze universiteit erg verzorgd is, een pak minder chique dan Stellenbosch, dat wel, maar even authentiek. De voertaal is hier ook Engels in plaats van Afrikaans
Matome brengt me naar het gebouw van het 'education department' waar Mr Faiz Marlie, hoofd van het departement, met zijn staff op me zit te wachten. Ik moet hen onze onderwijsstructuur uitleggen en onze lerarenopleiding. Ze staan, en dat had ik eigenlijk niet verwacht, lang stil bij de 'K' in onze naam. Ik voel een addertje - altijd oppassen met godsdienstgelieerde gesprekken. Ik leg hen onze pluralistische visie en verankering in het Christendom uit (vreemd dat ze niet lijken te weten dat het katholicisme dezelfde basis heeft als pakweg hun gereformeerde kerk) Ik slaag erin hen te overtuigen dat het onze studenten niet te doen is om zieltjes te winnen en ben oprecht blij dat ik deze klip heb omzeild. Vervolgens leg ik hen onze verwachtingen van het internationale programma uit. Ze zien onze studenten goed integreren in de cursussen Engels, Xhosa, Afrikaans en didactiek. Er worden ook regelmatig excursies gepland waarop onze studenten van harte welkom zijn. We spreken ook over de verwachtingen die we hebben omtrent de stages en ik ben blij vast te stellen dat dit goed ingepast kan worden in hun academische kalender. Net als gisteren in Stellenbosch zullen de studenten hier het eerste kwartaal cursussen volgen, waarna ze 7 weken stage lopen in twee sociologisch verschillende scholen. Ik voel tot mijn opluchting dat zeker Mr Faiz Marlie gelooft in de kracht van internationale uitwisseling. Ons gesprek verschuift vervolgens naar onze vragen omtrent de townshipprojecten van onze studenten. Zij begeleiden er veel, maar deze zijn vooral onderwijsgericht en dat is voor een Vlir-uosbeurs nu net niet de bedoeling, maar goed, ik luister geïnteresseerd naar hun activiteiten op dat vlak. Voor mijn thuisdepartement Baso is dit trouwens erg interessant, want één van de gesprekspartners begeleidt technologieprojecten. Ze stimuleren werkloze volwassenen om met goedkoop of afvalmateriaal bruikbare dingen te maken om te verkopen - zo maken ze meubels en dergelijke (ik probeer me dat voor te stellen, maar dat wil nog niet goed lukken, maar echt handig ben ik eigenlijk ook nooit geweest ;-) Ik besluit dat het tijd wordt om mijn troef uit te spelen: Celine, Sanne en Jelle hebben mooie videopresentaties van zichzelf gemaakt en ik laat die afspelen. Zij blijken de ideale pioniers-ambassadeurs voor de KHLim. en pakken de hele zaal in... I rest my case, want Mr. Marlie feliciteert me met zulke creatieve studenten en heet ons principieel welkom op zijn faculteit.
Na een hartelijk afscheid word ik naar de volgende meeting gebracht, met name op het 'centre for community engagement and work-integrated learning'. Ms. Jacqui Scheepers en Mr. Abe Oliver zitten al op me te wachten. Zij hebben beiden een boeiende presentatie voorbereid over hun werkzaamheden en dat blijkt erg nuttig. Waar in de overige universiteiten het communityproject van de studenten nog onduidelijk is, wordt dit hier heel goed begeleid. De ideeën die onze drie Balo-studenten in hun video reeds uitlegden ('cosey corners' , 'dress to impress' en 'the olympics') vallen in goede aarde en kan als vertrekpunt dienen als de studenten hier zijn aangekomen. De vergadering loopt uit en een lichte maaltijd wordt naar de vergaderruimte gebracht. Het is de ideale afwisseling, want we zitten in een lokaal zonder airco en het is hier zeker 30 graden.... Het is al bij al een zeer boeiende ervaring. Deze mensen lijken mij enorme experten in het begeleiden van townshipprojecten en stofferen dat ook met tal van voorbeelden. Ik raad Jelle, Sanne en Celine aan om meteen met Abe of Jacqui contact te nemen zodra ze in zuid-afrika zijn, want de methodologie die ze hebben uitgebouwd lijkt me de juiste in contexten als deze. Ik heb hun businesskaartjes zodat jullie eigenlijk al tevoren contact kunnen leggen; zij staan er alleszins open voor.
Na de vergadering wacht mij een campustour en ik ben zo blij dat ik mijn benen kan strekken en frisse lucht kan scheppen. Man, het is hier heet!
De campus is mooi. Onze studenten zullen hier wonen, want men raadt af om zelf accomodatie te zoeken in Kaapstad. Ze zitten hier dan wel een 15 minuten van het centrum van de stad. Ik denk dat ze met hun drieën best een auto huren voor 4 maanden, ik heb de coördinaten van Kader voor een taxi, en ook de universiteit kan voor vervoer zorgen. Maar terug naar de campus: ze hebben hier op de campus een openluchtzwembad en een poolhouse!!! Er hangt niet veel volk rond (examens zijn bezig), maar het is wel gezellig. Ik beleef wel een akelig moment...twee afrikanen komen roepend op me afgestormd dat ik geen foto's mag maken zonder te betalen, ze zijn namelijk 'model'...Yeah right! Ik moet de foto wissen. Ik overweeg nog te opperen dat ze eigenlijk mij moeten betalen voor promotie op mijn blog, maar besluit hun boeventronies toch maar wijselijk te deleten. Matome is oprecht beschaamd over het agressieve gedrag van deze studenten en wijst me snel de weg naar de bibliotheek, verschillende departementen, 'the chambre of memory' (hier hingen ze de namen van alle overleden studenten en personeel op, maar sinds ze zo groot zijn geworden - 33000 studenten en passende staff - zijn ze er maar mee gestopt, want de kamer werd te klein ;-)) Hun sportfaciliteiten zijn wel een beetje teleurstellend; dit zullen de studenten zelf moeten uitzoeken, maar het internationale home - waar zij zullen verblijven - is het comfortabelste dat je op de campus zal vinden. Het is een vierkant complex van drie verdiepingen met een helemaal rondlopende externe verdiepinggang - lijkt me ideaal voor een waterpistoolgevecht op dit moment, hèhè...De kamers zijn per drie (internet gratis, laptop zelf meenemen, keukentje met materiaal, wc, badkamer en eetruimte.) Matome neemt me mee naar het kot van Bemba, een nigeriaanse masterstudent. Het is een beetje spartaans ingericht, maar een typisch studentenkot zoals bij ons. Het internationale huis is best levendig: ik ontmoet een noor, een duitser, fransman en een nederlander, naast nog wat afrikaans nationaliteiten. Ik maak tenslotte nog kennis met Sharon, de conciërge, die blij is dat er nog belgen gaan komen, want ze heeft er goede ervaringen mee. Ze drukt me nog op het hart niet ongerust te zijn, want de meisjes zullen op haar verdieping (= gelijkvloers) logeren en Jelle...ja die gaat zijn plan moeten trekken op de hogere verdiepingen. Ach, ze zijn oud genoeg, maar de ouders zullen wel tevreden zijn zeker.
De tour zit erop. Ik zit nog met mijn acceptanceletters en wat vragen omtrent de kosten van de accomodatie. Na een telefoontje met Ms Hodges waarin ik haar inlicht over de principiële overeenkomst met het departement lerarenopleiding, besluiten we de verdere afhandeling in handen te laten van Michael Joris en Ms Hodges. Er is sprake van enkele voorwaarden waar ik toch niet over kan beslissen, vandaar.
Tevreden bel ik Kader op in het bureau van Matome en enkele minuten later bol ik moe, maar echt voldaan richting 'plattekloof'. Ik geniet van een castle in een verzengende hitte en kijk uit naar de 'snoekbraai' waarop mijn gastvrouw Jolanda me vanavond heeft uitgenodigd. Het is blijkbaar een typisch gerecht hier in cape town. Morgen nog souvenirs kopen en dan kom ik er terug aan...Hebben we trouwens al een regering in België? ... heb toch het gevoel dat ik al een tijdje helemaal weg ben geweest ;-) Tot binnenkort.
Groetjes,
Jan.
Vanmorgen 8u, geen zuchtje wind en een stralende zon. Vandaag heb ik een erg belangrijke meeting in Cape Peninsula University. Voor het eerst bewandel ik min of meer onbetreden paden. Hoewel Stefan en Michael al eens hier zijn geweest, hebben we nog nooit studenten naar deze universiteit gestuurd. Big test dus voor mezelf, ik ben positief gespannen; geniet van mijn zwaar ontbijt (omelet met worst en championnekes ;-)... als me dat maar niet zuur gaat opbreken. Niks van, vandaag wordt een succes!
Om 9u30 staat Kader aan mijn deur en vertrekken we naar de unief. Aan de 'administration office' staat Mr. Matome Mokoena me op te wachten. Hij is de adjudant van Ms. Merle Hodges, die er vandaag niet bij kan zijn vanwege een presentatie die ze moet doen op een belangrijk congres in Cape town center. Ik word hartelijk welkom geheten en het valt me op dat deze universiteit erg verzorgd is, een pak minder chique dan Stellenbosch, dat wel, maar even authentiek. De voertaal is hier ook Engels in plaats van Afrikaans
Matome brengt me naar het gebouw van het 'education department' waar Mr Faiz Marlie, hoofd van het departement, met zijn staff op me zit te wachten. Ik moet hen onze onderwijsstructuur uitleggen en onze lerarenopleiding. Ze staan, en dat had ik eigenlijk niet verwacht, lang stil bij de 'K' in onze naam. Ik voel een addertje - altijd oppassen met godsdienstgelieerde gesprekken. Ik leg hen onze pluralistische visie en verankering in het Christendom uit (vreemd dat ze niet lijken te weten dat het katholicisme dezelfde basis heeft als pakweg hun gereformeerde kerk) Ik slaag erin hen te overtuigen dat het onze studenten niet te doen is om zieltjes te winnen en ben oprecht blij dat ik deze klip heb omzeild. Vervolgens leg ik hen onze verwachtingen van het internationale programma uit. Ze zien onze studenten goed integreren in de cursussen Engels, Xhosa, Afrikaans en didactiek. Er worden ook regelmatig excursies gepland waarop onze studenten van harte welkom zijn. We spreken ook over de verwachtingen die we hebben omtrent de stages en ik ben blij vast te stellen dat dit goed ingepast kan worden in hun academische kalender. Net als gisteren in Stellenbosch zullen de studenten hier het eerste kwartaal cursussen volgen, waarna ze 7 weken stage lopen in twee sociologisch verschillende scholen. Ik voel tot mijn opluchting dat zeker Mr Faiz Marlie gelooft in de kracht van internationale uitwisseling. Ons gesprek verschuift vervolgens naar onze vragen omtrent de townshipprojecten van onze studenten. Zij begeleiden er veel, maar deze zijn vooral onderwijsgericht en dat is voor een Vlir-uosbeurs nu net niet de bedoeling, maar goed, ik luister geïnteresseerd naar hun activiteiten op dat vlak. Voor mijn thuisdepartement Baso is dit trouwens erg interessant, want één van de gesprekspartners begeleidt technologieprojecten. Ze stimuleren werkloze volwassenen om met goedkoop of afvalmateriaal bruikbare dingen te maken om te verkopen - zo maken ze meubels en dergelijke (ik probeer me dat voor te stellen, maar dat wil nog niet goed lukken, maar echt handig ben ik eigenlijk ook nooit geweest ;-) Ik besluit dat het tijd wordt om mijn troef uit te spelen: Celine, Sanne en Jelle hebben mooie videopresentaties van zichzelf gemaakt en ik laat die afspelen. Zij blijken de ideale pioniers-ambassadeurs voor de KHLim. en pakken de hele zaal in... I rest my case, want Mr. Marlie feliciteert me met zulke creatieve studenten en heet ons principieel welkom op zijn faculteit.
Na een hartelijk afscheid word ik naar de volgende meeting gebracht, met name op het 'centre for community engagement and work-integrated learning'. Ms. Jacqui Scheepers en Mr. Abe Oliver zitten al op me te wachten. Zij hebben beiden een boeiende presentatie voorbereid over hun werkzaamheden en dat blijkt erg nuttig. Waar in de overige universiteiten het communityproject van de studenten nog onduidelijk is, wordt dit hier heel goed begeleid. De ideeën die onze drie Balo-studenten in hun video reeds uitlegden ('cosey corners' , 'dress to impress' en 'the olympics') vallen in goede aarde en kan als vertrekpunt dienen als de studenten hier zijn aangekomen. De vergadering loopt uit en een lichte maaltijd wordt naar de vergaderruimte gebracht. Het is de ideale afwisseling, want we zitten in een lokaal zonder airco en het is hier zeker 30 graden.... Het is al bij al een zeer boeiende ervaring. Deze mensen lijken mij enorme experten in het begeleiden van townshipprojecten en stofferen dat ook met tal van voorbeelden. Ik raad Jelle, Sanne en Celine aan om meteen met Abe of Jacqui contact te nemen zodra ze in zuid-afrika zijn, want de methodologie die ze hebben uitgebouwd lijkt me de juiste in contexten als deze. Ik heb hun businesskaartjes zodat jullie eigenlijk al tevoren contact kunnen leggen; zij staan er alleszins open voor.
Na de vergadering wacht mij een campustour en ik ben zo blij dat ik mijn benen kan strekken en frisse lucht kan scheppen. Man, het is hier heet!
De campus is mooi. Onze studenten zullen hier wonen, want men raadt af om zelf accomodatie te zoeken in Kaapstad. Ze zitten hier dan wel een 15 minuten van het centrum van de stad. Ik denk dat ze met hun drieën best een auto huren voor 4 maanden, ik heb de coördinaten van Kader voor een taxi, en ook de universiteit kan voor vervoer zorgen. Maar terug naar de campus: ze hebben hier op de campus een openluchtzwembad en een poolhouse!!! Er hangt niet veel volk rond (examens zijn bezig), maar het is wel gezellig. Ik beleef wel een akelig moment...twee afrikanen komen roepend op me afgestormd dat ik geen foto's mag maken zonder te betalen, ze zijn namelijk 'model'...Yeah right! Ik moet de foto wissen. Ik overweeg nog te opperen dat ze eigenlijk mij moeten betalen voor promotie op mijn blog, maar besluit hun boeventronies toch maar wijselijk te deleten. Matome is oprecht beschaamd over het agressieve gedrag van deze studenten en wijst me snel de weg naar de bibliotheek, verschillende departementen, 'the chambre of memory' (hier hingen ze de namen van alle overleden studenten en personeel op, maar sinds ze zo groot zijn geworden - 33000 studenten en passende staff - zijn ze er maar mee gestopt, want de kamer werd te klein ;-)) Hun sportfaciliteiten zijn wel een beetje teleurstellend; dit zullen de studenten zelf moeten uitzoeken, maar het internationale home - waar zij zullen verblijven - is het comfortabelste dat je op de campus zal vinden. Het is een vierkant complex van drie verdiepingen met een helemaal rondlopende externe verdiepinggang - lijkt me ideaal voor een waterpistoolgevecht op dit moment, hèhè...De kamers zijn per drie (internet gratis, laptop zelf meenemen, keukentje met materiaal, wc, badkamer en eetruimte.) Matome neemt me mee naar het kot van Bemba, een nigeriaanse masterstudent. Het is een beetje spartaans ingericht, maar een typisch studentenkot zoals bij ons. Het internationale huis is best levendig: ik ontmoet een noor, een duitser, fransman en een nederlander, naast nog wat afrikaans nationaliteiten. Ik maak tenslotte nog kennis met Sharon, de conciërge, die blij is dat er nog belgen gaan komen, want ze heeft er goede ervaringen mee. Ze drukt me nog op het hart niet ongerust te zijn, want de meisjes zullen op haar verdieping (= gelijkvloers) logeren en Jelle...ja die gaat zijn plan moeten trekken op de hogere verdiepingen. Ach, ze zijn oud genoeg, maar de ouders zullen wel tevreden zijn zeker.
De tour zit erop. Ik zit nog met mijn acceptanceletters en wat vragen omtrent de kosten van de accomodatie. Na een telefoontje met Ms Hodges waarin ik haar inlicht over de principiële overeenkomst met het departement lerarenopleiding, besluiten we de verdere afhandeling in handen te laten van Michael Joris en Ms Hodges. Er is sprake van enkele voorwaarden waar ik toch niet over kan beslissen, vandaar.
Tevreden bel ik Kader op in het bureau van Matome en enkele minuten later bol ik moe, maar echt voldaan richting 'plattekloof'. Ik geniet van een castle in een verzengende hitte en kijk uit naar de 'snoekbraai' waarop mijn gastvrouw Jolanda me vanavond heeft uitgenodigd. Het is blijkbaar een typisch gerecht hier in cape town. Morgen nog souvenirs kopen en dan kom ik er terug aan...Hebben we trouwens al een regering in België? ... heb toch het gevoel dat ik al een tijdje helemaal weg ben geweest ;-) Tot binnenkort.
Groetjes,
Jan.
dinsdag 23 november 2010
...al die zullen de kaapren varen...deel 1: Stellenbosch
Voilà,
Net terug van een bevredigende, maar intensieve dag in Stellenbosch. Ik werd vanmorgen om 9u opgepikt door Kader, een 'taxidriver' die ik de komende twee dagen heb ingehuurd om mij naar de verschillende campi te brengen. Kader is een kerel van mijn leeftijd met een aftandse toyota. Hij is pas begonnen met de job en ik dacht, na de veiligheid gecontroleerd te hebben bij mijn gastvrouw Jolanda, hem een kans te geven. We hadden een leuk gesprek in de auto en kwamen tot de vaststelling dat onze kinderen even oud zijn. Toffe gast. Ik denk dat ik hem donderdag ook inhuur om met mij naar cape town center te rijden om wat souvenirs voor Birgitt, Stien en Bas te kopen.
Ik kom net op tijd in Stellenbosch aan. Om 10u heb ik een korte kennismaking en onderhoud met Buba Hoshoff die de internationalisering coördineert. Ik ben echt onder de indruk. Zij hebben momenteel 3000 buitenlandse studenten, dus je kan je voorstellen in wat voor een geoliede machine Gerty en Ine, de twee studenten kleuterleidster, gaan terecht komen. Buba neemt me mee naar de faculteit opvoedkunde waar ik Dr. Marina Swart en waarnemend decaan Prof. Eli Blitzer ontmoet. Onze vergadering verloopt in het afrikaans, wat eigenlijk zeer aangenaam is. Ik betrap er me op dat ik bepaalde zinsconstructies simpel aanpas zodat ze deze goed verstaan. Ik zou me deze taal zeer goed eigen kunnen maken als ik me erop zou toeleggen. Zijzelf zijn ook aangenaam verrast en Prof. Blitzer neemt voor om meer aandacht te besteden aan een wederzijds uitwisselingsprogramma. Dus, het zou goed kunnen dat er over bepaalde tijd in de lerarenopleiding van de KHLim enkele zuid-afrikanen gaan rondlopen. Zou toch tof zijn, niet? Verder besluiten we om de studenten het eerste kwartaal (tot 18maart) een pakket van lessen te laten volgen (afrikaans - gevorderden, engels, 'onderrig en leer', toegepaste wiskunde, 'sielkunde' en een keuzepakket) Na deze periode zullen zij een zevental weken stage lopen, 3 in een rijkere afrikaanse school en 4 in een townshipschool (eentje waar ze niet Xhosa als taal hebben, maar de basis van afrikaans en engels hebben), waar ze ook hun communityproject zullen uitvoeren. Ik laat hen vervolgens nog het filmpje kijken dat Gerty en Ine hebben gemaakt en ze zijn hierdoor zeer gecharmeerd. Ze beklemtonen daarop dat ze onze studenten eigenlijk altijd als zeer creatief en hard werkend hebben ondervonden. Ik voel me een beetje groeien van trots, want deze universiteit ademt toch een zekere grandeur uit zoals je kan zien op de foto's.
Na deze vergadering heb ik een korte meeting met Ben Nell, de internationale manager en opnieuw met Buba. Ben heeft enkele vragen over de formele afhandeling van onze samenwerking en ik ben tevreden dat ik van Michael Joris enkele officiële contractvoorstellen heb meegekregen, die ze inscannen en gaan bestuderen. Onze studenten zijn nu daar immers, zoals ik begrepen heb, als 'researching student'. Ben geeft me vervolgens informatie over een bepaalde internationale module over communityprojecten die zeer interessant is, maar erg arbeidsintensief en van academisch niveau. Ik neem er akte van en zal het Gerty en Ine zeker voorleggen, maar ik vrees dat het academische hen zal afschrikken. Ik leg hen tenslotte de 'acceptanceletters' van de twee studenten voor en ben een beetje teleurgesteld als ze die niet meteen willen ondertekenen, maar beloven die zo snel mogelijk door te sturen. In Potchefstroom gaven ze me die meteen ondertekend terug, maar nu heb ik het niet meer zelf in handen en hoop ik dat Buba gelijk heeft als dat binnen 5 dagen in orde kan maken.
Als we afronden staat er al een werkstudent op me te wachten die me zal rondleiden doorheen de campus. De campus is chique, dat is het juiste woord. Ze is gebouwd in een rechthoek en voorziet in alle faciliteiten Ik heb wat meer aandacht voor het gebouw van de opvoedkundefaculteit, de bibliotheek, het studentenrestaurant en het 'rode plein' in het midden, met daarop centraal het standbeeld van dhr. Marais, de mecenas die in de 19e eeuw de universiteit sponsorde op voorwaarde dat ze altijd een afrikaans karakter zou behouden, een afspraak die onder de huidige politieke omstandigheden in dit land met de nodige scepsis wordt bekeken.
Als we rond zijn, word ik afgezet aan het bureau van Grant Leukes, de 'coordinator international student housing'. Hij weet me te zeggen dat internationale studenten een behuizing kunnen krijgen voor 4025 rand. Ze hebben hiervoor een volledig uitgerust kot (inclusief draadloos internet) en er kan voor gezorgd worden dat de twee studenten een kamer krijgen naast elkaar met daartussen een gemeenschappelijke keuken. Ze moeten hiervoor enkel voor 15 december bevestigen. Ik vind het toch wat duur en kaart dit aan. Ze verwijzen me daarop naar de website waar studenten zelf betrouwbare (=gelieerd aan de universiteit) onderkomens kunnen zoeken.
http://www0.sun.ac.za/international/accommodation-and-arrival/housing-private-housing-adverts
Dit was het einde van mijn officieel programma in Stellenbosch. Ik eet snel een hamburger in Dros, een lokale keten, en maak enkele toeristische kiekjes. Op een groot plein wordt kerstversiering opgehangen onder een loden zon - het is hier zeker 30 graden. Een toch wel bevreemdende ervaring ;-) Ik stop nog even aan enkele stalletjes. Birgitt, ik heb-zoals je vroeg- een mooie ketting op de kop kunnen tikken voor 'a special price, special for you sir!' ;-)
Als ik terugkeer naar de unief, heeft Buba al een taxi voor me geregeld en nemen we afscheid. Ik voel me goed ontvangen, niet zo persoonlijk als in Potchefstroom, het is hier allemaal 'bigger', maar toch uitermate professioneel. Morgen wacht Cape Peninsula University. Merle Hodges, een goede collega van Michael Joris, heeft een scherp uitgetekend programma van 10u tot 16u doorgestuurd. Ik kijk er al naar uit. Het is toch leuk werk hoor, intensief, maar prikkelend.
groetjes,
Jan.
Net terug van een bevredigende, maar intensieve dag in Stellenbosch. Ik werd vanmorgen om 9u opgepikt door Kader, een 'taxidriver' die ik de komende twee dagen heb ingehuurd om mij naar de verschillende campi te brengen. Kader is een kerel van mijn leeftijd met een aftandse toyota. Hij is pas begonnen met de job en ik dacht, na de veiligheid gecontroleerd te hebben bij mijn gastvrouw Jolanda, hem een kans te geven. We hadden een leuk gesprek in de auto en kwamen tot de vaststelling dat onze kinderen even oud zijn. Toffe gast. Ik denk dat ik hem donderdag ook inhuur om met mij naar cape town center te rijden om wat souvenirs voor Birgitt, Stien en Bas te kopen.
Ik kom net op tijd in Stellenbosch aan. Om 10u heb ik een korte kennismaking en onderhoud met Buba Hoshoff die de internationalisering coördineert. Ik ben echt onder de indruk. Zij hebben momenteel 3000 buitenlandse studenten, dus je kan je voorstellen in wat voor een geoliede machine Gerty en Ine, de twee studenten kleuterleidster, gaan terecht komen. Buba neemt me mee naar de faculteit opvoedkunde waar ik Dr. Marina Swart en waarnemend decaan Prof. Eli Blitzer ontmoet. Onze vergadering verloopt in het afrikaans, wat eigenlijk zeer aangenaam is. Ik betrap er me op dat ik bepaalde zinsconstructies simpel aanpas zodat ze deze goed verstaan. Ik zou me deze taal zeer goed eigen kunnen maken als ik me erop zou toeleggen. Zijzelf zijn ook aangenaam verrast en Prof. Blitzer neemt voor om meer aandacht te besteden aan een wederzijds uitwisselingsprogramma. Dus, het zou goed kunnen dat er over bepaalde tijd in de lerarenopleiding van de KHLim enkele zuid-afrikanen gaan rondlopen. Zou toch tof zijn, niet? Verder besluiten we om de studenten het eerste kwartaal (tot 18maart) een pakket van lessen te laten volgen (afrikaans - gevorderden, engels, 'onderrig en leer', toegepaste wiskunde, 'sielkunde' en een keuzepakket) Na deze periode zullen zij een zevental weken stage lopen, 3 in een rijkere afrikaanse school en 4 in een townshipschool (eentje waar ze niet Xhosa als taal hebben, maar de basis van afrikaans en engels hebben), waar ze ook hun communityproject zullen uitvoeren. Ik laat hen vervolgens nog het filmpje kijken dat Gerty en Ine hebben gemaakt en ze zijn hierdoor zeer gecharmeerd. Ze beklemtonen daarop dat ze onze studenten eigenlijk altijd als zeer creatief en hard werkend hebben ondervonden. Ik voel me een beetje groeien van trots, want deze universiteit ademt toch een zekere grandeur uit zoals je kan zien op de foto's.
Na deze vergadering heb ik een korte meeting met Ben Nell, de internationale manager en opnieuw met Buba. Ben heeft enkele vragen over de formele afhandeling van onze samenwerking en ik ben tevreden dat ik van Michael Joris enkele officiële contractvoorstellen heb meegekregen, die ze inscannen en gaan bestuderen. Onze studenten zijn nu daar immers, zoals ik begrepen heb, als 'researching student'. Ben geeft me vervolgens informatie over een bepaalde internationale module over communityprojecten die zeer interessant is, maar erg arbeidsintensief en van academisch niveau. Ik neem er akte van en zal het Gerty en Ine zeker voorleggen, maar ik vrees dat het academische hen zal afschrikken. Ik leg hen tenslotte de 'acceptanceletters' van de twee studenten voor en ben een beetje teleurgesteld als ze die niet meteen willen ondertekenen, maar beloven die zo snel mogelijk door te sturen. In Potchefstroom gaven ze me die meteen ondertekend terug, maar nu heb ik het niet meer zelf in handen en hoop ik dat Buba gelijk heeft als dat binnen 5 dagen in orde kan maken.
Als we afronden staat er al een werkstudent op me te wachten die me zal rondleiden doorheen de campus. De campus is chique, dat is het juiste woord. Ze is gebouwd in een rechthoek en voorziet in alle faciliteiten Ik heb wat meer aandacht voor het gebouw van de opvoedkundefaculteit, de bibliotheek, het studentenrestaurant en het 'rode plein' in het midden, met daarop centraal het standbeeld van dhr. Marais, de mecenas die in de 19e eeuw de universiteit sponsorde op voorwaarde dat ze altijd een afrikaans karakter zou behouden, een afspraak die onder de huidige politieke omstandigheden in dit land met de nodige scepsis wordt bekeken.
Als we rond zijn, word ik afgezet aan het bureau van Grant Leukes, de 'coordinator international student housing'. Hij weet me te zeggen dat internationale studenten een behuizing kunnen krijgen voor 4025 rand. Ze hebben hiervoor een volledig uitgerust kot (inclusief draadloos internet) en er kan voor gezorgd worden dat de twee studenten een kamer krijgen naast elkaar met daartussen een gemeenschappelijke keuken. Ze moeten hiervoor enkel voor 15 december bevestigen. Ik vind het toch wat duur en kaart dit aan. Ze verwijzen me daarop naar de website waar studenten zelf betrouwbare (=gelieerd aan de universiteit) onderkomens kunnen zoeken.
http://www0.sun.ac.za/international/accommodation-and-arrival/housing-private-housing-adverts
Dit was het einde van mijn officieel programma in Stellenbosch. Ik eet snel een hamburger in Dros, een lokale keten, en maak enkele toeristische kiekjes. Op een groot plein wordt kerstversiering opgehangen onder een loden zon - het is hier zeker 30 graden. Een toch wel bevreemdende ervaring ;-) Ik stop nog even aan enkele stalletjes. Birgitt, ik heb-zoals je vroeg- een mooie ketting op de kop kunnen tikken voor 'a special price, special for you sir!' ;-)
Als ik terugkeer naar de unief, heeft Buba al een taxi voor me geregeld en nemen we afscheid. Ik voel me goed ontvangen, niet zo persoonlijk als in Potchefstroom, het is hier allemaal 'bigger', maar toch uitermate professioneel. Morgen wacht Cape Peninsula University. Merle Hodges, een goede collega van Michael Joris, heeft een scherp uitgetekend programma van 10u tot 16u doorgestuurd. Ik kijk er al naar uit. Het is toch leuk werk hoor, intensief, maar prikkelend.
groetjes,
Jan.
maandag 22 november 2010
..."The rhinos are charging today!!!"...
Voilà, deel twee van mijn trip is begonnen. Ik heb vanmorgen het hete Bela Bela achter me gelaten en zit nu in een toch heel wat koeler Kaapstad. De zon schijnt, maar je voelt dat de oceaan vlakbij is. Ik verblijf hier in een klein en gezellige guesthouse met zicht op de majestueuze tafelberg. Kaapstad-centrum is wel ver weg, maar het is ideaal gelegen om morgen aan mijn bezoeken te beginnen naar Stellenbosch University en Cape Peninsula University.
Mijn laatste dagen in Bela Bela waren erg actief en intens. Zaterdag ben ik met Veerle, een logopediste die hier als vrijwilliger in Home Talje werkt, in het 'forever resort' met een quad op safari gegaan. Om 11u worden we opgewacht door een geblokte parkwachter die ons naar de quads brengt. Hij test meteen onze koelbloedigheid door langs zijn neus weg te vertellen dat de 'rhinos are charging today' en verder onderstreepte hij dat een neushoorn 48 km/u loopt en onze quad slechts 40 maar dat zijn machine gelukkig 120 haalt ;-) Na nog een verhaal over giftige en dodelijke slangen maak ik het me geweldig comfortabel op mijn quad, want afstappen lijkt me geen optie meer. Onder een heerlijke zon toeren we door tropisch gebied op zoek naar alles wat wild is: aardvarkens, impalas, zebra's en giraffen, maar geen neushoorns die waarschijnlijk moe gechargeerd waren. De tocht duurt ongeveer anderhalf uur waarna we ons terugtrekken voor een luie zaterdag in ons verblijf en plannen een volgende safari op zondag naar Pilanisberg en sun city. Als we s avonds nog iets gaan drinken in Bela Bela centrum maken we echter kennis met Marius Pretorius, een afrikaan die voorstelt om ons de volgende dag met zijn uitgebouwde toyotavan gratis mee te nemen naar Zwartkloof private reserve om op zoek te gaan naar een neushoorn en misschien ook wel een buffel. Zwartkloof is een oude mijnsite, erg uitgestrekt en bij momenten rotsachtig. Het zit er vol wilde varkens, allerlei soorten herten, kudu's (?) en bavianen - Marius grapt dat hun heel parlement ermee is gevuld ;-) Van een neushoorn en een buffel, op enkele grote hopen menurestanten na, is er echter geen spoor. Als we het bijna hebben opgegeven en weer in de buurt van de uitgang zijn, spot ik onder een boom een reusachtig exemplaar van een zwarte neushoorn met een kalfje. Wat een indrukwekkend beest. De lokale media bericht de laatste tijd erg veel over de laffe jacht op de hoorns van deze beesten waardoor hun uitsterven steeds dichterbij komt. Blijkbaar is zo'n hoorn enorm veel geld waard en vinden stropers in Azië een grote afzetmarkt waar er een afrodiasicum van gemaakt wordt.
Als we terugkeren naar het huis van 'mama afrika', zoals Joan Griesell zichzelf noemt, heeft Joan een berekening gemaakt van de kost voor het verblijf van de studenten in Pendleberry resort: Zij heef reeds drie huisjes besproken, twee voor 4 personen en één voor 2. In totaal zou dat 16000 rand per maand zijn, 160 euro per persoon dus. De studenten kunnen daarbovenop nog zelf kiezen of ze een toeslag betalen van 400 rand om het huisje twee keer per week te laten poetsen en hun was te laten doen. Dus, voor zo'n 200 euro zijn de studenten hier goed gesteld. De huisjes zijn verder voorzien van alle keukenmaterialen en handdoeken - enkel een handdoek voor het zwembad moeten ze zelf meebrengen. http://www.pendleberry.co.za/
Mijn laatste avond in Bela Bela breng ik door met Johan Adams, de charismatische directeur van SPA PARK primary. Hij is de ganse zondag in de weer geweest in zijn school: waterleiding en elektriciteit herstellen en dergelijke. Ik help hem met het ophangen van een naambord: het nieuwe mediacentrum wordt opgedragen aan zijn onlangs overleden dochter. Als we klaar zijn, rijdt hij nog met mij de township in op zoek naar een handboek engels. We vonden het beiden een goed idee als onze studenten van het project 'remedial teaching' een voorbeeld van een engels handboek zouden zien. We stoppen bij een groepje spelende kinderen waarna Johan in zijn gekende ernstige stijl aan een jongen vraagt waar zijn handboek engels is. Die jongen was erg aangedaan, want dat was wel het allerlaatste waar hij mee bezig was op deze prachtige zondagavond, maar uiteindelijk wist hij iemand anders aan te duiden die zeker zijn handboek engels wist liggen ;-) Ik word tenslotte nog bij zijn thuis uitgenodigd om een glas wijn te drinken en naar voetbal te kijken. Als hij ooit naar België komt - hij plant een trip in 2012 - beloof ik hem mee te nemen naar een match in de premier league. Een voetbalfan als hij moet dat ooit eens hebben meegemaakt en uit vroegere tijden weet ik nog wel een manier om eens naar Tottenham Hotspurs te gaan kijken. Ik neem heel hartelijk afscheid van deze man, want dit is een van de tofste en indrukwekkende mensen die ik al ooit heb ontmoet, zonder overdrijven.
En zo komen we bij vandaag: vanmorgen gruwelijk vroeg naar de belgium campus vertrokken waar mijn taxichauffeur Neels me al opwacht om naar Johannesburg Tambo airport te gaan. Hier merk ik dat ik mijn gsm niet meer heb. In Bela Bela vergeten? Uit mijn zakken gevallen in de taxi? Gestolen? Ik weet het niet. Het is een beetje een domper, maar ik laat het me niet al te erg aan mijn hart komen, alleen spijtig dat ik mijn kinderen nu enkele dagen niet meer kan horen, want ik belde toch wel eens regelmatig heel even. Ik moet toegeven dat ik thuis toch ook weer een beetje begin te missen ;-)
Allez, ik ga afronden. Vandaag vroeg mijn bed in, want morgen en overmorgen heb ik een paar belangrijke vergaderingen in Stellenbosch en Kaapstad.
groetjes,
Jan.
Mijn laatste dagen in Bela Bela waren erg actief en intens. Zaterdag ben ik met Veerle, een logopediste die hier als vrijwilliger in Home Talje werkt, in het 'forever resort' met een quad op safari gegaan. Om 11u worden we opgewacht door een geblokte parkwachter die ons naar de quads brengt. Hij test meteen onze koelbloedigheid door langs zijn neus weg te vertellen dat de 'rhinos are charging today' en verder onderstreepte hij dat een neushoorn 48 km/u loopt en onze quad slechts 40 maar dat zijn machine gelukkig 120 haalt ;-) Na nog een verhaal over giftige en dodelijke slangen maak ik het me geweldig comfortabel op mijn quad, want afstappen lijkt me geen optie meer. Onder een heerlijke zon toeren we door tropisch gebied op zoek naar alles wat wild is: aardvarkens, impalas, zebra's en giraffen, maar geen neushoorns die waarschijnlijk moe gechargeerd waren. De tocht duurt ongeveer anderhalf uur waarna we ons terugtrekken voor een luie zaterdag in ons verblijf en plannen een volgende safari op zondag naar Pilanisberg en sun city. Als we s avonds nog iets gaan drinken in Bela Bela centrum maken we echter kennis met Marius Pretorius, een afrikaan die voorstelt om ons de volgende dag met zijn uitgebouwde toyotavan gratis mee te nemen naar Zwartkloof private reserve om op zoek te gaan naar een neushoorn en misschien ook wel een buffel. Zwartkloof is een oude mijnsite, erg uitgestrekt en bij momenten rotsachtig. Het zit er vol wilde varkens, allerlei soorten herten, kudu's (?) en bavianen - Marius grapt dat hun heel parlement ermee is gevuld ;-) Van een neushoorn en een buffel, op enkele grote hopen menurestanten na, is er echter geen spoor. Als we het bijna hebben opgegeven en weer in de buurt van de uitgang zijn, spot ik onder een boom een reusachtig exemplaar van een zwarte neushoorn met een kalfje. Wat een indrukwekkend beest. De lokale media bericht de laatste tijd erg veel over de laffe jacht op de hoorns van deze beesten waardoor hun uitsterven steeds dichterbij komt. Blijkbaar is zo'n hoorn enorm veel geld waard en vinden stropers in Azië een grote afzetmarkt waar er een afrodiasicum van gemaakt wordt.
Als we terugkeren naar het huis van 'mama afrika', zoals Joan Griesell zichzelf noemt, heeft Joan een berekening gemaakt van de kost voor het verblijf van de studenten in Pendleberry resort: Zij heef reeds drie huisjes besproken, twee voor 4 personen en één voor 2. In totaal zou dat 16000 rand per maand zijn, 160 euro per persoon dus. De studenten kunnen daarbovenop nog zelf kiezen of ze een toeslag betalen van 400 rand om het huisje twee keer per week te laten poetsen en hun was te laten doen. Dus, voor zo'n 200 euro zijn de studenten hier goed gesteld. De huisjes zijn verder voorzien van alle keukenmaterialen en handdoeken - enkel een handdoek voor het zwembad moeten ze zelf meebrengen. http://www.pendleberry.co.za/
Mijn laatste avond in Bela Bela breng ik door met Johan Adams, de charismatische directeur van SPA PARK primary. Hij is de ganse zondag in de weer geweest in zijn school: waterleiding en elektriciteit herstellen en dergelijke. Ik help hem met het ophangen van een naambord: het nieuwe mediacentrum wordt opgedragen aan zijn onlangs overleden dochter. Als we klaar zijn, rijdt hij nog met mij de township in op zoek naar een handboek engels. We vonden het beiden een goed idee als onze studenten van het project 'remedial teaching' een voorbeeld van een engels handboek zouden zien. We stoppen bij een groepje spelende kinderen waarna Johan in zijn gekende ernstige stijl aan een jongen vraagt waar zijn handboek engels is. Die jongen was erg aangedaan, want dat was wel het allerlaatste waar hij mee bezig was op deze prachtige zondagavond, maar uiteindelijk wist hij iemand anders aan te duiden die zeker zijn handboek engels wist liggen ;-) Ik word tenslotte nog bij zijn thuis uitgenodigd om een glas wijn te drinken en naar voetbal te kijken. Als hij ooit naar België komt - hij plant een trip in 2012 - beloof ik hem mee te nemen naar een match in de premier league. Een voetbalfan als hij moet dat ooit eens hebben meegemaakt en uit vroegere tijden weet ik nog wel een manier om eens naar Tottenham Hotspurs te gaan kijken. Ik neem heel hartelijk afscheid van deze man, want dit is een van de tofste en indrukwekkende mensen die ik al ooit heb ontmoet, zonder overdrijven.
En zo komen we bij vandaag: vanmorgen gruwelijk vroeg naar de belgium campus vertrokken waar mijn taxichauffeur Neels me al opwacht om naar Johannesburg Tambo airport te gaan. Hier merk ik dat ik mijn gsm niet meer heb. In Bela Bela vergeten? Uit mijn zakken gevallen in de taxi? Gestolen? Ik weet het niet. Het is een beetje een domper, maar ik laat het me niet al te erg aan mijn hart komen, alleen spijtig dat ik mijn kinderen nu enkele dagen niet meer kan horen, want ik belde toch wel eens regelmatig heel even. Ik moet toegeven dat ik thuis toch ook weer een beetje begin te missen ;-)
Allez, ik ga afronden. Vandaag vroeg mijn bed in, want morgen en overmorgen heb ik een paar belangrijke vergaderingen in Stellenbosch en Kaapstad.
groetjes,
Jan.
vrijdag 19 november 2010
Highway to Potchefstroom...lost in traffic...
Rust, eindelijk rust. Wat een dag vandaag...en eigenlijk ook gisteren. Dit is mijn verhaal:
Gisterenmorgen huurde ik een autootje, een fantastische hyundai getz, een 'baaie mooie kar' hoor, daar niet van. Ik vertrek rond 11u naar Potchefstroom universiteit. De GPS die ik van Jan Goffing mocht lenen geeft aan dat ik daar 3u30 over zal doen. Ik heb om 15u30 een afspraak met Prof. Andre Haasbroek, internationaal verantwoordelijke voor de fakulteit opvoedkundige wetenskap. Zalig gevoel hoor, om zo met mijn karreke door afrika te cruisen...tot in Pretoria en Johannesburg: kilometersfile op 6 baanvakken. Uiteindelijk slaag ik er toch in om een kwartiertje voor mijn afspraak ter plaatse te zijn. Potchefstroom is een mooi stadje met een afrikaanse universiteit (30000 inwoners buiten township, 400000 met townshipbewoners bijgerekend !!!). De campus heeft veel weg van die amerikaanse campussen die je wel eens op film ziet. Prof Haasbroek ontvangt me erg hartelijk in het afrikaans; ongelofelijk dat je die mensen zo goed kan verstaan. Hij geeft te kennen dat hij op officiele basis met KHLim nauwer wil samenwerken, maar dat hij voorlopig van zijn decaan op de rem moet staan. Zij hebben een huidige samenwerking met Tri star Gouda, een school in Nederland, maar hij heeft een zwak voor Vlaanderen. Onze vier studenten zijn echter meer dan welkom in de modules 'Afrikaans', Zuid-afrikaans cultuur en geschiedenis' en 'geografie'. Ze mogen gratis de lezingen volgen. Voor de assesment moet nog een regeling worden uitgewerkt en waarschijnlijk zullen de studenten daarvoor moeten bijbetalen. Hij schetst ook een heel concreet beeld van wat de werkelijke kosten voor de studenten gaan zijn. Met zo'n 3500 rand/maand moeten zij hier goed kunnen leven (behuizing, eten,...) Dat is omgerekend zo'n 350euro, een eenmalige kost van 100euro adminstratiekosten niet meegerekend. Hij belooft me accomodatiefolders nog door te sturen, want er is natuurlijk een enorm prijs-en luxeverschil mogelijk. Studenten zullen uiteindelijk zelf moeten kiezen, maar ik heb gisteren kunnen zien dat ze wel erg goed terecht gaan komen. Potchefstroom universiteit komt hen afhalen op de luchthaven en geeft hen toegang tot alle mogelijke faciliteiten: zo zullen Julie of Hanne mogen aansluiten bij de respectievelijk voetbal- en volleybalteams (wat een geweldige sportaccomodatie). Prof Haasbroek en Dr Carl Kirstein, die er is komen bijzitten, gaan onze studenten ook ondersteunen in hun respectievelijke stages. Immers, het merendeel van de tijd zullen zij doorbrengen als stagair in een afrikaanse of een townshipschool. Over hun projecten daar heb ik echter nog niet veel meer duidelijkheid kunnen krijgen omdat hun academiejaar op zijn einde loopt en er niet veel meer geregeld kan worden. Na anderhalf uur ronden we af en brengen ze mij naar een verblijf dat de unief voor me heeft gereserveerd. 's Avonds word ik door hen uitgenodigd voor een etentje met hun echtgenotes. Zeer gezellige babbel in t afrikaans gehad, baaie mooi en verrukkelijk geeet. Als ik me verslik in iets pikants roept Andre (Haasbroek) me toe: "sei nie dak je nie gesei heb!" ;-)
Terug in het hotel drink ik nog een borrel met een tanzaniaanse (?) dokter die aan epidemiebeheersing doet ...ja ja chique volk, maar ook weer zo'n bijzondere mens die eigenlijk ongelofelijke dingen doet. De ochtend komt snel, veel te snel, en ik heb nog een kort gesprek met de kandidaat decaan die mij ook eventjes wil zien, ik neem nog snel wat foto's en dan kar ik weer terug naar Bela Bela, intens gelukkig in mijn grijze hyundai getz. Nog voor Johannesburg begint mijn gps echter te sputteren. Stommerik als ik ben, ben ik vergeten het zendertje de vorige dag af te zetten. Ik kom geen tankstations tegen om een kaart te kopen waardoor ik op goed geluk de monsterfiles in Joburg induik. Ik herinner me vooral N1 op de gps te zien staan en kies er dus voor om deze richting halstarrig aan te houden en zo kom ik al stoemelings op de juiste autostrade naar Bela Bela terecht. Maar als ik al lange nagels had, dan was ik ze nu ook kwijt. Maar voor de studenten die in Bela Bela terecht komen en zelf voor vervoer moeten zorgen, is dat eigenlijk wel het onthouden waard: als je voor tolwegen kiest, kan je vanaf de luchthaven gewoon simpelweg N1 richting Pretoria en daarna Polokwane waarna je in Bela Bela terecht komt. Deze tolweg geeft je de gelegenheid om te wennen aan de auto (stuur aan verkeerde kant), de verstrooide tegenliggers die je toch niet kunnen raken en jijzelf die 'links rij en rechts voorbysteek'.
Na weer een helletocht in de file kom ik in de vroege namiddag weer aan. Ik ben nog ruim op tijd om met Hanne en Veerle een bezoek te brengen aan Home Tekna, een veilige opvangplaats voor getraumatiseerde kinderen. Hier moet je al een hele koele kikker zijn om niet aangedaan te zijn. Erg schattige kinderen, lief personeel, maar hun verhalen zijn zo intriest en ze zijn nog zo jong. Ik moet slikken en bedenken wat een geluksvogels onze eigen kinderen zijn en hoe relatief en klein onze problemen zijn. Ik probeer nog deze week foto's te posten, maar ook mijn camera moet blijkbaar bekomen van de emoties en weigert naar behoren dienst te doen.
Voila, nu is het ook voor mij weekend: morgen ga ik op zoek naar giraffen en olifanten op een quad en zondag probeer ik de big five te strikken voor een fotosessie...als mijn toestel terug op zijn stukken is.
Goedenacht!
Gisterenmorgen huurde ik een autootje, een fantastische hyundai getz, een 'baaie mooie kar' hoor, daar niet van. Ik vertrek rond 11u naar Potchefstroom universiteit. De GPS die ik van Jan Goffing mocht lenen geeft aan dat ik daar 3u30 over zal doen. Ik heb om 15u30 een afspraak met Prof. Andre Haasbroek, internationaal verantwoordelijke voor de fakulteit opvoedkundige wetenskap. Zalig gevoel hoor, om zo met mijn karreke door afrika te cruisen...tot in Pretoria en Johannesburg: kilometersfile op 6 baanvakken. Uiteindelijk slaag ik er toch in om een kwartiertje voor mijn afspraak ter plaatse te zijn. Potchefstroom is een mooi stadje met een afrikaanse universiteit (30000 inwoners buiten township, 400000 met townshipbewoners bijgerekend !!!). De campus heeft veel weg van die amerikaanse campussen die je wel eens op film ziet. Prof Haasbroek ontvangt me erg hartelijk in het afrikaans; ongelofelijk dat je die mensen zo goed kan verstaan. Hij geeft te kennen dat hij op officiele basis met KHLim nauwer wil samenwerken, maar dat hij voorlopig van zijn decaan op de rem moet staan. Zij hebben een huidige samenwerking met Tri star Gouda, een school in Nederland, maar hij heeft een zwak voor Vlaanderen. Onze vier studenten zijn echter meer dan welkom in de modules 'Afrikaans', Zuid-afrikaans cultuur en geschiedenis' en 'geografie'. Ze mogen gratis de lezingen volgen. Voor de assesment moet nog een regeling worden uitgewerkt en waarschijnlijk zullen de studenten daarvoor moeten bijbetalen. Hij schetst ook een heel concreet beeld van wat de werkelijke kosten voor de studenten gaan zijn. Met zo'n 3500 rand/maand moeten zij hier goed kunnen leven (behuizing, eten,...) Dat is omgerekend zo'n 350euro, een eenmalige kost van 100euro adminstratiekosten niet meegerekend. Hij belooft me accomodatiefolders nog door te sturen, want er is natuurlijk een enorm prijs-en luxeverschil mogelijk. Studenten zullen uiteindelijk zelf moeten kiezen, maar ik heb gisteren kunnen zien dat ze wel erg goed terecht gaan komen. Potchefstroom universiteit komt hen afhalen op de luchthaven en geeft hen toegang tot alle mogelijke faciliteiten: zo zullen Julie of Hanne mogen aansluiten bij de respectievelijk voetbal- en volleybalteams (wat een geweldige sportaccomodatie). Prof Haasbroek en Dr Carl Kirstein, die er is komen bijzitten, gaan onze studenten ook ondersteunen in hun respectievelijke stages. Immers, het merendeel van de tijd zullen zij doorbrengen als stagair in een afrikaanse of een townshipschool. Over hun projecten daar heb ik echter nog niet veel meer duidelijkheid kunnen krijgen omdat hun academiejaar op zijn einde loopt en er niet veel meer geregeld kan worden. Na anderhalf uur ronden we af en brengen ze mij naar een verblijf dat de unief voor me heeft gereserveerd. 's Avonds word ik door hen uitgenodigd voor een etentje met hun echtgenotes. Zeer gezellige babbel in t afrikaans gehad, baaie mooi en verrukkelijk geeet. Als ik me verslik in iets pikants roept Andre (Haasbroek) me toe: "sei nie dak je nie gesei heb!" ;-)
Terug in het hotel drink ik nog een borrel met een tanzaniaanse (?) dokter die aan epidemiebeheersing doet ...ja ja chique volk, maar ook weer zo'n bijzondere mens die eigenlijk ongelofelijke dingen doet. De ochtend komt snel, veel te snel, en ik heb nog een kort gesprek met de kandidaat decaan die mij ook eventjes wil zien, ik neem nog snel wat foto's en dan kar ik weer terug naar Bela Bela, intens gelukkig in mijn grijze hyundai getz. Nog voor Johannesburg begint mijn gps echter te sputteren. Stommerik als ik ben, ben ik vergeten het zendertje de vorige dag af te zetten. Ik kom geen tankstations tegen om een kaart te kopen waardoor ik op goed geluk de monsterfiles in Joburg induik. Ik herinner me vooral N1 op de gps te zien staan en kies er dus voor om deze richting halstarrig aan te houden en zo kom ik al stoemelings op de juiste autostrade naar Bela Bela terecht. Maar als ik al lange nagels had, dan was ik ze nu ook kwijt. Maar voor de studenten die in Bela Bela terecht komen en zelf voor vervoer moeten zorgen, is dat eigenlijk wel het onthouden waard: als je voor tolwegen kiest, kan je vanaf de luchthaven gewoon simpelweg N1 richting Pretoria en daarna Polokwane waarna je in Bela Bela terecht komt. Deze tolweg geeft je de gelegenheid om te wennen aan de auto (stuur aan verkeerde kant), de verstrooide tegenliggers die je toch niet kunnen raken en jijzelf die 'links rij en rechts voorbysteek'.
Na weer een helletocht in de file kom ik in de vroege namiddag weer aan. Ik ben nog ruim op tijd om met Hanne en Veerle een bezoek te brengen aan Home Tekna, een veilige opvangplaats voor getraumatiseerde kinderen. Hier moet je al een hele koele kikker zijn om niet aangedaan te zijn. Erg schattige kinderen, lief personeel, maar hun verhalen zijn zo intriest en ze zijn nog zo jong. Ik moet slikken en bedenken wat een geluksvogels onze eigen kinderen zijn en hoe relatief en klein onze problemen zijn. Ik probeer nog deze week foto's te posten, maar ook mijn camera moet blijkbaar bekomen van de emoties en weigert naar behoren dienst te doen.
Voila, nu is het ook voor mij weekend: morgen ga ik op zoek naar giraffen en olifanten op een quad en zondag probeer ik de big five te strikken voor een fotosessie...als mijn toestel terug op zijn stukken is.
Goedenacht!
woensdag 17 november 2010
African blues
Goedenavond,
Amai, eindelijk geraak ik op internet. De voorbije dagen lag het internet bij mijn gastvrouw uit. Vandaag ben ik te gast bij Jan en Hanne, een belgisch koppel dat hier vrijwilligerswerk doet en logeert in een van de guesthouses op het indrukwekkende domein van Joan Griessel.
Maandag om 9u geland: Ondanks de splendid service van british airways - ze bieden een gratis whisky-slaapmutsje aan!!! - toch weinig geslapen door het vliegtuiggerommel. Eens geland vond ik vrij snel Neels van Rensbroek, mijn taxidriver. Rond 12u ontmoette ik Enrico Jacobs, directeur van de Belgium Campus. Ik had een interessant gesprek met hem over eventuele toekomstige stageplaatsen voor studenten Baso of Balo: Hij is op zoek naar gemotiveerde leerkrachten die nederlands -tweede taal geven - informaticaleerkrachten zijn ook altijd welkom. De voorwaarden die hij bied zijn best wel interessant. Je komt terecht in een erg ondersteunende omgeving, goed uitgerust - hij kan zelfs voor een auto zorgen per 3 studenten. De campus is erg mooi gelezen in de buitenwijken van Pretoria. (zie foto's). Toekomstige studenten die een beetje angst hebben voor de cultuurshock vinden in deze plaats volgens mij een tussenweg. In de namiddag ben ik, samen met Jan Goffing - informaticaleerkracht op B.campus, naar Bela Bela kunnen rijden waar ik verblijf op ...euh een soort ranch - van Joan, een plaatselijke mecenas: erg mooi gelegen, gezellige kamer en gastvrije mensen.
Dinsdag 16 november: Tijd voor het echte werk. Ik heb een ontmoeting gehad met Johan Adams, directeur van SPA PARK Primary school, en dit heeft een blijvende indruk op mij gelaten. Wat een persoonlijkheid, wat een gedrevenheid. In moeilijke omstandigheden behoudt deze man de juiste focus: the children. Ik werd door de hele schoolpopulatie op het speelplein ontvangen met een aantal liedjes en moest zowaar zelf een woordje doen. "Bwah," zei Mr Adams, "you were okay but way too soft for south-africa" Dus, beste studenten, maak uw borst maar nat. Deze mensen ter plaatse zijn wel echt blij met hetgeen onze oud-studenten de laatste jaren allemaal hebben gepresteerd en de resultaten zijn nog steeds zichtbaar. Kijk maar naar de foto's.
Vandaag, 17 november, eenzelfde ervaring in Home Talje en Bosele down drop in center. Ik werd ontvangen door Hanne Vanspauwen, oud-studente van SAW, die daar nu als vrijwilliger werkt. Hanne zal Tom en Jana ook begeleiden als zij naar Talje komen. Zij kijkt echt uit naar onze studenten die met hun motivatie het verschil kunnen maken voor de kinderen. Lokale staff heeft het blijkbaar soms moeilijk om gemotiveerd te blijven en met de kinderen te spelen. Als studenten komen waait er volgens Hanne een nieuwe wind en worden locals ook een pak stimulerender. Toch moet ik ook begrip opbrengen voor de moeilijke situatie van deze personeelsleden: nauwelijks opgeleid, schamel vergoed, en wie weet hoeveel andere besognes. Jammer, maar ik kan me voorstellen dat dit kan leiden tot een ontbreken van intrinsieke motivatie. Dus, Tom en Jana, de kinderen gaan jullie graag zien komen.
Ben vandaag ook in Bosele dawn drop-in center geweest: hier gaan studenten voor naschoolse activiteiten zorgen. Dit centrum ligt midden in een township en wordt geleid door een frèle,maar erg krachtige dame - Gloria. Ook het overige personeel liet mij een goede indruk na - open, vriendelijk, gepassioneerd. De kinderen vonden het geweldig dat ik foto's van hen trok en ik heb beloofd er enkele mee te sturen met de studenten in februari. Toch pakt het me telkens weer in welke armoede hier moet worden gewerkt. Gloria is in de eerste plaats bezig ervoor te zorgen dat de kinderen die dag een maaltijd voorgeschoteld krijgen - al het overige is eigenlijk een beetje luxe. Ook hier gaan de studenten voor het verschil zorgen.
In Mohau heb ik enkel een paar foto's kunnen maken, want deze kleuterschool, waar Dorien en Kaat zullen terecht komen, gaat pas open voor 50 kinderen in januari. Op de foto's kan je wel zien dat men ook hier zijn best doet om een uitnodigende omgeving te creëren voor de kinderen.
Zo, mijn black label biertje wordt lauw en ik moet toch ook een beetje een sociale gast zijn waardoor ik ga afronden. Morgen ga ik naar North West University of Potchefstroom. Ik heb voor 24u een auto gehuurd om 12u morgenmiddag. Als ik op internet geraak, volgt morgen het verslag.
Groetjes,
Jan.
Amai, eindelijk geraak ik op internet. De voorbije dagen lag het internet bij mijn gastvrouw uit. Vandaag ben ik te gast bij Jan en Hanne, een belgisch koppel dat hier vrijwilligerswerk doet en logeert in een van de guesthouses op het indrukwekkende domein van Joan Griessel.
Maandag om 9u geland: Ondanks de splendid service van british airways - ze bieden een gratis whisky-slaapmutsje aan!!! - toch weinig geslapen door het vliegtuiggerommel. Eens geland vond ik vrij snel Neels van Rensbroek, mijn taxidriver. Rond 12u ontmoette ik Enrico Jacobs, directeur van de Belgium Campus. Ik had een interessant gesprek met hem over eventuele toekomstige stageplaatsen voor studenten Baso of Balo: Hij is op zoek naar gemotiveerde leerkrachten die nederlands -tweede taal geven - informaticaleerkrachten zijn ook altijd welkom. De voorwaarden die hij bied zijn best wel interessant. Je komt terecht in een erg ondersteunende omgeving, goed uitgerust - hij kan zelfs voor een auto zorgen per 3 studenten. De campus is erg mooi gelezen in de buitenwijken van Pretoria. (zie foto's). Toekomstige studenten die een beetje angst hebben voor de cultuurshock vinden in deze plaats volgens mij een tussenweg. In de namiddag ben ik, samen met Jan Goffing - informaticaleerkracht op B.campus, naar Bela Bela kunnen rijden waar ik verblijf op ...euh een soort ranch - van Joan, een plaatselijke mecenas: erg mooi gelegen, gezellige kamer en gastvrije mensen.
Dinsdag 16 november: Tijd voor het echte werk. Ik heb een ontmoeting gehad met Johan Adams, directeur van SPA PARK Primary school, en dit heeft een blijvende indruk op mij gelaten. Wat een persoonlijkheid, wat een gedrevenheid. In moeilijke omstandigheden behoudt deze man de juiste focus: the children. Ik werd door de hele schoolpopulatie op het speelplein ontvangen met een aantal liedjes en moest zowaar zelf een woordje doen. "Bwah," zei Mr Adams, "you were okay but way too soft for south-africa" Dus, beste studenten, maak uw borst maar nat. Deze mensen ter plaatse zijn wel echt blij met hetgeen onze oud-studenten de laatste jaren allemaal hebben gepresteerd en de resultaten zijn nog steeds zichtbaar. Kijk maar naar de foto's.
Vandaag, 17 november, eenzelfde ervaring in Home Talje en Bosele down drop in center. Ik werd ontvangen door Hanne Vanspauwen, oud-studente van SAW, die daar nu als vrijwilliger werkt. Hanne zal Tom en Jana ook begeleiden als zij naar Talje komen. Zij kijkt echt uit naar onze studenten die met hun motivatie het verschil kunnen maken voor de kinderen. Lokale staff heeft het blijkbaar soms moeilijk om gemotiveerd te blijven en met de kinderen te spelen. Als studenten komen waait er volgens Hanne een nieuwe wind en worden locals ook een pak stimulerender. Toch moet ik ook begrip opbrengen voor de moeilijke situatie van deze personeelsleden: nauwelijks opgeleid, schamel vergoed, en wie weet hoeveel andere besognes. Jammer, maar ik kan me voorstellen dat dit kan leiden tot een ontbreken van intrinsieke motivatie. Dus, Tom en Jana, de kinderen gaan jullie graag zien komen.
Ben vandaag ook in Bosele dawn drop-in center geweest: hier gaan studenten voor naschoolse activiteiten zorgen. Dit centrum ligt midden in een township en wordt geleid door een frèle,maar erg krachtige dame - Gloria. Ook het overige personeel liet mij een goede indruk na - open, vriendelijk, gepassioneerd. De kinderen vonden het geweldig dat ik foto's van hen trok en ik heb beloofd er enkele mee te sturen met de studenten in februari. Toch pakt het me telkens weer in welke armoede hier moet worden gewerkt. Gloria is in de eerste plaats bezig ervoor te zorgen dat de kinderen die dag een maaltijd voorgeschoteld krijgen - al het overige is eigenlijk een beetje luxe. Ook hier gaan de studenten voor het verschil zorgen.
In Mohau heb ik enkel een paar foto's kunnen maken, want deze kleuterschool, waar Dorien en Kaat zullen terecht komen, gaat pas open voor 50 kinderen in januari. Op de foto's kan je wel zien dat men ook hier zijn best doet om een uitnodigende omgeving te creëren voor de kinderen.
Zo, mijn black label biertje wordt lauw en ik moet toch ook een beetje een sociale gast zijn waardoor ik ga afronden. Morgen ga ik naar North West University of Potchefstroom. Ik heb voor 24u een auto gehuurd om 12u morgenmiddag. Als ik op internet geraak, volgt morgen het verslag.
Groetjes,
Jan.
woensdag 10 november 2010
Ready...steady...go go go!!!
Hèhè, de laatste regelingen zijn getroffen: acceptance letters van studenten zijn uiteindelijk zonder fout afgeprint; vliegtickets idem. Reispas? Uiteindelijk toch in orde geraakt ... Zopas via mail laatste bevestiging voor een onderhoud met een partner gekregen. Dikke oef, want nu is mijn reisschema eindelijk rond:
Maandag 15/11: aankomst airport Johannesburg en vertrek naar Belgium campus in Pretoria. Onderhoud met director Enrico Jacobs.
Dinsdag 16/11 - woensdag 17/11: op aanraden van mijn illustere voorganger Reinoud laat ik me onderdompelen in het communityproject Bela Bela. Oa. overleg met Joan Griessl en Johan Adams
Donderdag 18/11: Pas in de late namiddag heb ik overleg met Andre Haasbroek van NWU Potchefstroom en Dr Kirstein over stageplaatsen voor onze studenten en de mogelijke townshipprojecten. Geeft me wel de tijd om rustig van Bela Bela naar Potchefstroom te reizen.
Vrijdag 19/11: Verkenning van campus en logies voor studenten
Zaterdag en zondag: sightseeing
Maandag 22/11: vlucht naar Kaapstad; aankomst rond de middag, mogelijk tijd om tafelberg of robbeneiland te zien
Dinsdag 23/11: 10u - 20u: Stellenbosch university: overleg met Huba Boshoff en Ben Nell en verkenning campi en logies studenten - contact met projectverantwoordelijken in townships...
Woensdag 24/11: 10u -22u: Cape Peninsula University - Kaapstad: een dagvullend programma rond eventuele samenwerking en verkenning van programma's en campus. - oa. contact met international officer Merle Hodges en projectverantwoordelijken in townships...
Donderdag 25/11: Kaapstad - Londen - Brussel
Vrijdag 26/11: Home sweet home ...
Maandag 15/11: aankomst airport Johannesburg en vertrek naar Belgium campus in Pretoria. Onderhoud met director Enrico Jacobs.
Dinsdag 16/11 - woensdag 17/11: op aanraden van mijn illustere voorganger Reinoud laat ik me onderdompelen in het communityproject Bela Bela. Oa. overleg met Joan Griessl en Johan Adams
Donderdag 18/11: Pas in de late namiddag heb ik overleg met Andre Haasbroek van NWU Potchefstroom en Dr Kirstein over stageplaatsen voor onze studenten en de mogelijke townshipprojecten. Geeft me wel de tijd om rustig van Bela Bela naar Potchefstroom te reizen.
Vrijdag 19/11: Verkenning van campus en logies voor studenten
Zaterdag en zondag: sightseeing
Maandag 22/11: vlucht naar Kaapstad; aankomst rond de middag, mogelijk tijd om tafelberg of robbeneiland te zien
Dinsdag 23/11: 10u - 20u: Stellenbosch university: overleg met Huba Boshoff en Ben Nell en verkenning campi en logies studenten - contact met projectverantwoordelijken in townships...
Woensdag 24/11: 10u -22u: Cape Peninsula University - Kaapstad: een dagvullend programma rond eventuele samenwerking en verkenning van programma's en campus. - oa. contact met international officer Merle Hodges en projectverantwoordelijken in townships...
Donderdag 25/11: Kaapstad - Londen - Brussel
Vrijdag 26/11: Home sweet home ...
Abonneren op:
Posts (Atom)