Rust, eindelijk rust. Wat een dag vandaag...en eigenlijk ook gisteren. Dit is mijn verhaal:
Gisterenmorgen huurde ik een autootje, een fantastische hyundai getz, een 'baaie mooie kar' hoor, daar niet van. Ik vertrek rond 11u naar Potchefstroom universiteit. De GPS die ik van Jan Goffing mocht lenen geeft aan dat ik daar 3u30 over zal doen. Ik heb om 15u30 een afspraak met Prof. Andre Haasbroek, internationaal verantwoordelijke voor de fakulteit opvoedkundige wetenskap. Zalig gevoel hoor, om zo met mijn karreke door afrika te cruisen...tot in Pretoria en Johannesburg: kilometersfile op 6 baanvakken. Uiteindelijk slaag ik er toch in om een kwartiertje voor mijn afspraak ter plaatse te zijn. Potchefstroom is een mooi stadje met een afrikaanse universiteit (30000 inwoners buiten township, 400000 met townshipbewoners bijgerekend !!!). De campus heeft veel weg van die amerikaanse campussen die je wel eens op film ziet. Prof Haasbroek ontvangt me erg hartelijk in het afrikaans; ongelofelijk dat je die mensen zo goed kan verstaan. Hij geeft te kennen dat hij op officiele basis met KHLim nauwer wil samenwerken, maar dat hij voorlopig van zijn decaan op de rem moet staan. Zij hebben een huidige samenwerking met Tri star Gouda, een school in Nederland, maar hij heeft een zwak voor Vlaanderen. Onze vier studenten zijn echter meer dan welkom in de modules 'Afrikaans', Zuid-afrikaans cultuur en geschiedenis' en 'geografie'. Ze mogen gratis de lezingen volgen. Voor de assesment moet nog een regeling worden uitgewerkt en waarschijnlijk zullen de studenten daarvoor moeten bijbetalen. Hij schetst ook een heel concreet beeld van wat de werkelijke kosten voor de studenten gaan zijn. Met zo'n 3500 rand/maand moeten zij hier goed kunnen leven (behuizing, eten,...) Dat is omgerekend zo'n 350euro, een eenmalige kost van 100euro adminstratiekosten niet meegerekend. Hij belooft me accomodatiefolders nog door te sturen, want er is natuurlijk een enorm prijs-en luxeverschil mogelijk. Studenten zullen uiteindelijk zelf moeten kiezen, maar ik heb gisteren kunnen zien dat ze wel erg goed terecht gaan komen. Potchefstroom universiteit komt hen afhalen op de luchthaven en geeft hen toegang tot alle mogelijke faciliteiten: zo zullen Julie of Hanne mogen aansluiten bij de respectievelijk voetbal- en volleybalteams (wat een geweldige sportaccomodatie). Prof Haasbroek en Dr Carl Kirstein, die er is komen bijzitten, gaan onze studenten ook ondersteunen in hun respectievelijke stages. Immers, het merendeel van de tijd zullen zij doorbrengen als stagair in een afrikaanse of een townshipschool. Over hun projecten daar heb ik echter nog niet veel meer duidelijkheid kunnen krijgen omdat hun academiejaar op zijn einde loopt en er niet veel meer geregeld kan worden. Na anderhalf uur ronden we af en brengen ze mij naar een verblijf dat de unief voor me heeft gereserveerd. 's Avonds word ik door hen uitgenodigd voor een etentje met hun echtgenotes. Zeer gezellige babbel in t afrikaans gehad, baaie mooi en verrukkelijk geeet. Als ik me verslik in iets pikants roept Andre (Haasbroek) me toe: "sei nie dak je nie gesei heb!" ;-)
Terug in het hotel drink ik nog een borrel met een tanzaniaanse (?) dokter die aan epidemiebeheersing doet ...ja ja chique volk, maar ook weer zo'n bijzondere mens die eigenlijk ongelofelijke dingen doet. De ochtend komt snel, veel te snel, en ik heb nog een kort gesprek met de kandidaat decaan die mij ook eventjes wil zien, ik neem nog snel wat foto's en dan kar ik weer terug naar Bela Bela, intens gelukkig in mijn grijze hyundai getz. Nog voor Johannesburg begint mijn gps echter te sputteren. Stommerik als ik ben, ben ik vergeten het zendertje de vorige dag af te zetten. Ik kom geen tankstations tegen om een kaart te kopen waardoor ik op goed geluk de monsterfiles in Joburg induik. Ik herinner me vooral N1 op de gps te zien staan en kies er dus voor om deze richting halstarrig aan te houden en zo kom ik al stoemelings op de juiste autostrade naar Bela Bela terecht. Maar als ik al lange nagels had, dan was ik ze nu ook kwijt. Maar voor de studenten die in Bela Bela terecht komen en zelf voor vervoer moeten zorgen, is dat eigenlijk wel het onthouden waard: als je voor tolwegen kiest, kan je vanaf de luchthaven gewoon simpelweg N1 richting Pretoria en daarna Polokwane waarna je in Bela Bela terecht komt. Deze tolweg geeft je de gelegenheid om te wennen aan de auto (stuur aan verkeerde kant), de verstrooide tegenliggers die je toch niet kunnen raken en jijzelf die 'links rij en rechts voorbysteek'.
Na weer een helletocht in de file kom ik in de vroege namiddag weer aan. Ik ben nog ruim op tijd om met Hanne en Veerle een bezoek te brengen aan Home Tekna, een veilige opvangplaats voor getraumatiseerde kinderen. Hier moet je al een hele koele kikker zijn om niet aangedaan te zijn. Erg schattige kinderen, lief personeel, maar hun verhalen zijn zo intriest en ze zijn nog zo jong. Ik moet slikken en bedenken wat een geluksvogels onze eigen kinderen zijn en hoe relatief en klein onze problemen zijn. Ik probeer nog deze week foto's te posten, maar ook mijn camera moet blijkbaar bekomen van de emoties en weigert naar behoren dienst te doen.
Voila, nu is het ook voor mij weekend: morgen ga ik op zoek naar giraffen en olifanten op een quad en zondag probeer ik de big five te strikken voor een fotosessie...als mijn toestel terug op zijn stukken is.
Goedenacht!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten