"We did it!"...
Vanmorgen 8u, geen zuchtje wind en een stralende zon. Vandaag heb ik een erg belangrijke meeting in Cape Peninsula University. Voor het eerst bewandel ik min of meer onbetreden paden. Hoewel Stefan en Michael al eens hier zijn geweest, hebben we nog nooit studenten naar deze universiteit gestuurd. Big test dus voor mezelf, ik ben positief gespannen; geniet van mijn zwaar ontbijt (omelet met worst en championnekes ;-)... als me dat maar niet zuur gaat opbreken. Niks van, vandaag wordt een succes!
Om 9u30 staat Kader aan mijn deur en vertrekken we naar de unief. Aan de 'administration office' staat Mr. Matome Mokoena me op te wachten. Hij is de adjudant van Ms. Merle Hodges, die er vandaag niet bij kan zijn vanwege een presentatie die ze moet doen op een belangrijk congres in Cape town center. Ik word hartelijk welkom geheten en het valt me op dat deze universiteit erg verzorgd is, een pak minder chique dan Stellenbosch, dat wel, maar even authentiek. De voertaal is hier ook Engels in plaats van Afrikaans
Matome brengt me naar het gebouw van het 'education department' waar Mr Faiz Marlie, hoofd van het departement, met zijn staff op me zit te wachten. Ik moet hen onze onderwijsstructuur uitleggen en onze lerarenopleiding. Ze staan, en dat had ik eigenlijk niet verwacht, lang stil bij de 'K' in onze naam. Ik voel een addertje - altijd oppassen met godsdienstgelieerde gesprekken. Ik leg hen onze pluralistische visie en verankering in het Christendom uit (vreemd dat ze niet lijken te weten dat het katholicisme dezelfde basis heeft als pakweg hun gereformeerde kerk) Ik slaag erin hen te overtuigen dat het onze studenten niet te doen is om zieltjes te winnen en ben oprecht blij dat ik deze klip heb omzeild. Vervolgens leg ik hen onze verwachtingen van het internationale programma uit. Ze zien onze studenten goed integreren in de cursussen Engels, Xhosa, Afrikaans en didactiek. Er worden ook regelmatig excursies gepland waarop onze studenten van harte welkom zijn. We spreken ook over de verwachtingen die we hebben omtrent de stages en ik ben blij vast te stellen dat dit goed ingepast kan worden in hun academische kalender. Net als gisteren in Stellenbosch zullen de studenten hier het eerste kwartaal cursussen volgen, waarna ze 7 weken stage lopen in twee sociologisch verschillende scholen. Ik voel tot mijn opluchting dat zeker Mr Faiz Marlie gelooft in de kracht van internationale uitwisseling. Ons gesprek verschuift vervolgens naar onze vragen omtrent de townshipprojecten van onze studenten. Zij begeleiden er veel, maar deze zijn vooral onderwijsgericht en dat is voor een Vlir-uosbeurs nu net niet de bedoeling, maar goed, ik luister geïnteresseerd naar hun activiteiten op dat vlak. Voor mijn thuisdepartement Baso is dit trouwens erg interessant, want één van de gesprekspartners begeleidt technologieprojecten. Ze stimuleren werkloze volwassenen om met goedkoop of afvalmateriaal bruikbare dingen te maken om te verkopen - zo maken ze meubels en dergelijke (ik probeer me dat voor te stellen, maar dat wil nog niet goed lukken, maar echt handig ben ik eigenlijk ook nooit geweest ;-) Ik besluit dat het tijd wordt om mijn troef uit te spelen: Celine, Sanne en Jelle hebben mooie videopresentaties van zichzelf gemaakt en ik laat die afspelen. Zij blijken de ideale pioniers-ambassadeurs voor de KHLim. en pakken de hele zaal in... I rest my case, want Mr. Marlie feliciteert me met zulke creatieve studenten en heet ons principieel welkom op zijn faculteit.
Na een hartelijk afscheid word ik naar de volgende meeting gebracht, met name op het 'centre for community engagement and work-integrated learning'. Ms. Jacqui Scheepers en Mr. Abe Oliver zitten al op me te wachten. Zij hebben beiden een boeiende presentatie voorbereid over hun werkzaamheden en dat blijkt erg nuttig. Waar in de overige universiteiten het communityproject van de studenten nog onduidelijk is, wordt dit hier heel goed begeleid. De ideeën die onze drie Balo-studenten in hun video reeds uitlegden ('cosey corners' , 'dress to impress' en 'the olympics') vallen in goede aarde en kan als vertrekpunt dienen als de studenten hier zijn aangekomen. De vergadering loopt uit en een lichte maaltijd wordt naar de vergaderruimte gebracht. Het is de ideale afwisseling, want we zitten in een lokaal zonder airco en het is hier zeker 30 graden.... Het is al bij al een zeer boeiende ervaring. Deze mensen lijken mij enorme experten in het begeleiden van townshipprojecten en stofferen dat ook met tal van voorbeelden. Ik raad Jelle, Sanne en Celine aan om meteen met Abe of Jacqui contact te nemen zodra ze in zuid-afrika zijn, want de methodologie die ze hebben uitgebouwd lijkt me de juiste in contexten als deze. Ik heb hun businesskaartjes zodat jullie eigenlijk al tevoren contact kunnen leggen; zij staan er alleszins open voor.
Na de vergadering wacht mij een campustour en ik ben zo blij dat ik mijn benen kan strekken en frisse lucht kan scheppen. Man, het is hier heet!
De campus is mooi. Onze studenten zullen hier wonen, want men raadt af om zelf accomodatie te zoeken in Kaapstad. Ze zitten hier dan wel een 15 minuten van het centrum van de stad. Ik denk dat ze met hun drieën best een auto huren voor 4 maanden, ik heb de coördinaten van Kader voor een taxi, en ook de universiteit kan voor vervoer zorgen. Maar terug naar de campus: ze hebben hier op de campus een openluchtzwembad en een poolhouse!!! Er hangt niet veel volk rond (examens zijn bezig), maar het is wel gezellig. Ik beleef wel een akelig moment...twee afrikanen komen roepend op me afgestormd dat ik geen foto's mag maken zonder te betalen, ze zijn namelijk 'model'...Yeah right! Ik moet de foto wissen. Ik overweeg nog te opperen dat ze eigenlijk mij moeten betalen voor promotie op mijn blog, maar besluit hun boeventronies toch maar wijselijk te deleten. Matome is oprecht beschaamd over het agressieve gedrag van deze studenten en wijst me snel de weg naar de bibliotheek, verschillende departementen, 'the chambre of memory' (hier hingen ze de namen van alle overleden studenten en personeel op, maar sinds ze zo groot zijn geworden - 33000 studenten en passende staff - zijn ze er maar mee gestopt, want de kamer werd te klein ;-)) Hun sportfaciliteiten zijn wel een beetje teleurstellend; dit zullen de studenten zelf moeten uitzoeken, maar het internationale home - waar zij zullen verblijven - is het comfortabelste dat je op de campus zal vinden. Het is een vierkant complex van drie verdiepingen met een helemaal rondlopende externe verdiepinggang - lijkt me ideaal voor een waterpistoolgevecht op dit moment, hèhè...De kamers zijn per drie (internet gratis, laptop zelf meenemen, keukentje met materiaal, wc, badkamer en eetruimte.) Matome neemt me mee naar het kot van Bemba, een nigeriaanse masterstudent. Het is een beetje spartaans ingericht, maar een typisch studentenkot zoals bij ons. Het internationale huis is best levendig: ik ontmoet een noor, een duitser, fransman en een nederlander, naast nog wat afrikaans nationaliteiten. Ik maak tenslotte nog kennis met Sharon, de conciërge, die blij is dat er nog belgen gaan komen, want ze heeft er goede ervaringen mee. Ze drukt me nog op het hart niet ongerust te zijn, want de meisjes zullen op haar verdieping (= gelijkvloers) logeren en Jelle...ja die gaat zijn plan moeten trekken op de hogere verdiepingen. Ach, ze zijn oud genoeg, maar de ouders zullen wel tevreden zijn zeker.
De tour zit erop. Ik zit nog met mijn acceptanceletters en wat vragen omtrent de kosten van de accomodatie. Na een telefoontje met Ms Hodges waarin ik haar inlicht over de principiële overeenkomst met het departement lerarenopleiding, besluiten we de verdere afhandeling in handen te laten van Michael Joris en Ms Hodges. Er is sprake van enkele voorwaarden waar ik toch niet over kan beslissen, vandaar.
Tevreden bel ik Kader op in het bureau van Matome en enkele minuten later bol ik moe, maar echt voldaan richting 'plattekloof'. Ik geniet van een castle in een verzengende hitte en kijk uit naar de 'snoekbraai' waarop mijn gastvrouw Jolanda me vanavond heeft uitgenodigd. Het is blijkbaar een typisch gerecht hier in cape town. Morgen nog souvenirs kopen en dan kom ik er terug aan...Hebben we trouwens al een regering in België? ... heb toch het gevoel dat ik al een tijdje helemaal weg ben geweest ;-) Tot binnenkort.
Groetjes,
Jan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten